Symbolika Starożytny symbol wstrzemięźliwości, czystości, niewinności. Z racji na pokrój związana z melancholią, smutkiem, płaczem, boleścią. Z racji rośnięcia wzdłuż rzek, dróg i skarp - symbol mądrej ochrony, zabezpieczania przed zniszczeniem i grzechem, także symbol granic - również między życiem i śmiercią. Z racji na żywotność - symbol życiodajnej siły - stąd związana z licznymi obrzędami. W Biblii porównano ją do wiecznego źródła mądrości - z tej racji że gałązki jej można wiecznie obcinać. Była symbolem szybkiego przystosowania się do nowych warunków - "Wierzbowe drzewo, gdzie posadzisz tam rośnie" (O człowieku łatwo przystosowującym się do nowych warunków). Por. herb Wierzbna. W wierzeniach ludowych wierzba była mieszkaniem duchów, rusałek, topielic, bogunek, i pobytu czarownic "W starej wierzbie diabeł mieszka". Mogła przejmować na siebie choroby.
Kultura Witki wierzbowe używano do chłosty - stąd przysłowie "Mazali go wierzbowym olejem" Istniał zwyczaj poświęcania gałązek wierzby w Niedzielę Palmową, co uważano jako środek ochrony przed błyskawicami. Występuje w nowych herbach gmin Rokietnica (dawniej Rokitnica - gatunek wierzby), Wietrzychowice, i wsi Wierzbie.