(Zapisywany czasem fonetycznie Geszkau) Herb szlachecki nadany w 1555 roku, jednak początek rodzina tego nazwiska bierze od Jeżowskich, z których Jan herbu Jastrzębiec, dziedzic na Kucharach przemienił się na modłę niemiecką po utracie fortuny rodowej, szlachectwa i przeniesieniu w inne rejony kraju. Syn jego Kasper, pułkownik gwardii francuskiej dorobił się majątku i wystarał o osobną nobilitację już dla nowego nazwiska pisząc się jednak "z Jeżowa". W Herbarzach opis herbu różni się nieco od wizerunku.
Wygląd herbu wg aktu nadania: Tarcza na cztery podzielona, po prawej stronie pole błękitne na nim biały żuraw, przywiązany do lewej stopy lub kwadratowego marmurowego kamienia żelaznym łańcuchem, wznoszący się ze skrzydłami i prawą stopą, całość zwrócona w lewą stronę. Pole lewe górne złote, w nim uzbrojone ramię, wyłaniające się z chmury (Dextera Domini), z uniesioną ręką, trzymającą błyszczący miecz, zwrócony w stronę płomieni, jakby chciał je uwolnić przecinając łańcuch. Dolne pola takie same jeno na odwrót. Hełm rycerski spoczywa na tarczy otoczonej złotą koroną, z której wyskakuje biały jastrząb z rozpostartymi skrzydłami, ozdobiony małą koroną na piersi.
Wygląd herbu według rysunku: Tacza na cztery części podzielona, w prawej górnej żuraw na jednej nodze stojący, w drugiej podniesionej kamień trzymający, do lotu skrzydła podnosi, toż samo na odwrót w przedziale dolnym lewym: w lewym górnym przedziale, ręka prawie po łokieć, zakasany rękaw sukni czy koszuli mająca, miecz trzyma podniesiony jakoby do cięcia, ku prawej stronie obrócona, toż samo na odwrót w przedziale dolnym prawym. Nad hełmem i koroną kufel wielki od spodu węższy, ku górze szerszy, z którego wychodzi żurawia głowa z szyją, u dołu kufla dwa skrzydła rozciągnione, barkami do kufla obrócone. [Nies.]
Należy zauważyć, że oba ramiona przedstawione na tarczy powinny być ramionami prawymi (w jednym widoczne palce w drugim nie).
