pocztowy

Funkcja służebna w wojsku narodowego autoramentu, osoby, która wspierała towarzysza (odpowiednik dawnego giermka). Wojsko tworzone było wg listów przypowiednich z towarzyszy, którzy dobierali sobie pocztowych - zazwyczaj chłopów ze swoich dóbr, będąc zobowiązani do wyekwipowania ich. O statusie towarzysza świadczyła ilość pocztowych. Więcej pocztowych posiadali też towarzysze husarscy i pancerni. Dopiero w 1643 Stanisław Koniecpolski ograniczył liczbę pocztowych do 2. Uzbrojeniem była zazwyczaj długa broń strzelecka (dawniej łuki). Strój składał się oprócz podstawowych ubrań z wierzchniej skóry - zazwyczaj wilczej lub niedźwiedziej, zapinanej na lewym ramieniu.