Prawo na którym lokowano wsie od XV wieku w rejonie łuku Karpat Wschodnich. Prawo to było właściwe dla górskich osad w których zajmowano się pasterstwem, dlatego też miało oddzielną specyfikację. Dotyczyło głównie osadnictwa wołoskiego. Zezwalało na dowolniejsze przemieszczanie się, ustalało nieco inne proporcje podatków, ustanawiało stosunki i prawa do stawiania karczm, młynów, cerkwi itp.