Pole czerwone. Wśród mobiliów srebrny krzyż przez całą długość i szerokość herbu. W dolnym lewym (herbowym) polu srebrna łękawica. W klejnocie obecnie między dwiema trąbami czarnymi, krzyż koniczynowy srebrny, za nim tego samego koloru krzyż skośny. W średniowieczu klejnot jednak zawierał powtórzenie godła w srebrnej toczenicy. Na niej pięć kit kogucich. Istnieją przypuszczenia że pierwotnie krzyż był zwykłym podzieleniem tarczy na cztery. Łąkawica występuje też niekiedy w prawym herbowym rogu (np. Kronika soboru w Konstancji, chrzcielnica w Miechocinie-Tarnobrzegu, tarcza na konfesjonale w Tumie jest jednak zwykłym błędem). Łękawica jest niekiedy złota, lub odwrotnie.
Pierwsza wzmianka datowana jest na rok 1410 [Mat.Reg.Pol.codices s. XV conscripti. T.I. Warszawa 1914, s.22 nr.29]. Najwcześniejsze przedstawienie pochodzi prawd. z 1406 - pieczęć Jana z Oleśnicy - sędziego ziemskiego krakowskiego. [Piekosiński, Heraldyka....]