(Eberhard, Everard) W polu czerwonym chorągiew srebrna o trzech polach, ze złotymi końcami, razem klin tworzącymi, nad nią trzy złote kółka. W szczycie hełmu takaż chorągiew odwrócona. Labry czarne podbite srebrem [VL, Bon.]. Herb nadany (lub zatwierdzony) w 1775 Zygmuntowi Everhardowi, delegatowi króla polskiego w Konstantynopolu (twórca szkoły tłumaczy, ambasador).