(Śrzeniawa, Szreniawa, Krzywaśń, Ocele) Polski herb szlachecki, podobny do herbu Drużyna, które nie jest jednak jego pierwotną formą - to dwa różne herby o zbliżonym wyglądzie. W polu czerwonym krzywaśń srebrna, z krzyżem kawalerskim zaćwieczonym na szczycie. W klejnocie dwa rogi turze, prawy czerwony, lewy srebrny, udekorowane dzwoneczkami. Późniejsza wersja klejnotu z dwoma srebrnymi trąbami z zawieszonymi na nich dzwonkami janczarskimi - jest przetworzeniem tego symbolu.
W źródła pisanych pojawia się po raz pierwszy w 1403 roku, jednak wcześniejsze wersje Jaśka Kmity z 1376 mająca zamiast krzywaśni zwieńczenie pastorału biskupiego (tzw. kulę, przypominającą pytajnik). Herb z kulą i zaćwieczonym krzyżykiem widnieje u Jakusza z Potoka z 1379 roku, a także u Piotra i Tomka z Potoka z roku 1414 i Dobiesława Kmity z 1466. Kule te są jednak zwrócone ku prawej stronie. Pośrednią formą jest herb z płyty nagrobnej dziedzica Przybysławic w Giebułtowie, gdzie kula zwrócona jest ku prawej herbowej stronie.
Krzywaśń z krzyżykiem niemal na pewno symbolizują tutaj rzekę Szreniawę, mającą charakterystyczny kształt, wraz z oznaczeniem siedzib rodzinny na lewym brzegu w górym biegu tej rzeki.
Przedstawienia herbu widnieją na pieczęciach Jakusza - sędziego wojewody krakowskiego z 1379, biskupa Mikołaja z Kurowa z 1401, arcybiskupa Mikołaja z Kurowa z 1410, wspomnianych wyżej przedstawicieli rodu z Potoka, Jana Klusa z Wyżnian w 1417, Jana Kmity z Wiśnicza w 1454, a także w zworniku kościoła w Stopnicy, chrzcielnicy w Gosławicach, Jasinowa, Kobylan k. Krosna, Krościenka, polichromii kaplicy św. Trójcy w Lublinie.