Oryginalnie herb miał u góry srebrne pole z czarnym wyskakującym lwem, zwróconym w prawą herbową stronę, a u dołu pole czerwone z czterema złotymi kamieniami dzielone linią prostą. Znane są jednak wizerunki z niebieskim, złotym lub srebrnym tłem tak u góry jak i u podstawy. Herb dzielony zazwyczaj prostą linią, dopiero w okresie późniejszym podział linią łamaną - jak mur z krenelażem. Znany jest także herb z dolnym polem w niebiesko-złotą szachownicę w skos. Lew złoty występuje w Kronice soboru w Konstancji. Trzy kamienie u Polaczkównej w "Stemmata..." zaś cztery - fryz w Lądzie, Herbarz Złotego Runa, herbarz Lyncenich, herbarz z Bergshammar i pieczęć z 1434r.
Najstarsze wystąpienie w źródłach pisanych to 1395r. "Die alteste grosspolonischen Grodbucher". W ikonografii od 1357/72 - Fryz w Lądzie. Pierwsza znana pieczęć pochodzi od Andrzeja - biskupa poznańskiego z 1301r.