labry

(łac.: lista, lusca, tectura, fascia) Ozdoba hełmu znajdującego się na herbie. Wywodziły się z chustek zatykanych na hełm w ochronie przed promieniami słonecznymi. W heraldyce przyjmuje się na ogół że labry mają kolor pola tarczy a podbicie kolor mobiliów, lub najważniejszego z nich. Jeśli pole stanowił metal, to stawał się on warstwą spodnią.

W Polskiej heraldyce wczesnego okresu w ogóle nie notowano labrów. Jedyny przypadek z XIV wieku to herb Bogorya w Biblii arcybiskupa Jarosława ze Skotnik. Wydaje się że ten zwyczaj nie był powszechny, i przyjmował się w ślad za rozpowszechnionym zwyczajem zachodnim, jako forma dodania herbu splendoru.