korona rangowa

Element herbowy występujący najczęściej nad tarczą zamiast hełmu lub czasem pod nim. Korony rangowe były używane najczęściej w Anglii, gdzie istniało wiele ich stopni. Popularne także we Francji Holandii, Włoszech, w heraldyce napoleońskiej (biret zamiast korony) i innych krajach. Znane także specjalne korony składające się z murów, lub statków (np. herby miast, gmin).

W Polsce stosowano kilka odmian, najczęściej jednak koronę szlachecką mającą pięć szczytów (trzy z liśćmi wina i dwie z perłami). Oprócz tego korony królewską (kabłąk z krzyżem), książęcą (mitra, lub pięć stylizowanych kwiatów), hrabiowska (9 szczytów z perłami), baronowska (7 szczytów z perłami), margrabiowska (5 szczytów w tym trzy liście wina i dwie potrójne perły). Oprócz herbów szlacheckich korony w kształcie kapeluszy miały też kościelne herby, różniące się kolorem, ilością chwostów i dodatkowymi atrybutami (krzyż, infuła, pastorał itp). Kardynalski (czerwony i 15 chwostów po każdej stronie), arcybiskupi (zielony, krzyż i 10 chwostów), biskupi (zielony z 6 chwostami), opacki (6 chwostów, infuła i pastorał), prałacki (prałaci papiescy - fioletowy z 10-13 chwostami w kolorze fioletowym lub czarnym).