Herb mongolski odpowiadający herbom rycerskim. Wywodził się ze starych znaków plemiennych, własnościowych. Tamga jednak, w odróżnieniu od znaku własności, świadczyła o nobilitacji. Tamga tatuowana była w Mongolii na zadzie konia. Następnie znak bity również na monetach tureckich i tatarskich z imieniem i tytułem sułtana lub chana. W Polsce tamga była używana od końca XIV wieku kiedy to rodziny tatarskie osiedlały się w Wielkim Księstwie Litewskim. Powstało wówczas wiele herbów z tamgą w mobilium używaną bezpośrednio, lub w formie stylizowanej. Występuje np. w herbach Ułanów, Muchów, Albijewiczów. Także wiele polskich herbów było czasem wykorzystywanych i traktowanych jak tamga - np. herb Radwan (chorągiew w formie tangi).