Sam herb w ustalonej formie pojawia się w połowie XV wieku, przy czym rody szlachty wołoskiej osadzają się na terenach Karpat polskich wiek wcześniej, przybywając falami wraz z ludnością poddaną, często pasterską. Z powodu braku instytucji indygenatu, rodziny uzyskiwały potwierdzenie szlachectwa na drodze symulowanej nagany. Proces ten następował aż do XVIII wieku. Osadnictwo wołoskie związane było silnie z wołoskim rodem Dragffy. W rodzie tym występowały zwyczajowo imiona zarówno Drag jak i Sas (smok i orzeł). Tak też kształtowały się osobiste i rodzinne znaki pieczętne, często przedstawiające orła zamkniętego w krąg stworzony ze smoka, chwytającego własny ogon (symbol kołowrotu istnień). W XV wieku, doszło wg ówczesnych zwyczajów herbowych do stylizacji. Koło fortuny stało się kołem wozu, trzymanym przez orła (lub inne zwierzę) lub okręgiem w środku, a z biegiem czasu księżycem, zaś orzeł (szczególnie używany na terenach polskich) zsymbolizowany w postaci strzały z dwoma gwiazdami. Potwierdzają to liczne godła pieczętne rodzin wołoskich z I poł. XIV wieku. Niebieskie tło było odpowiednikiem nieba. Kontynuacją mołdawską pierwotnych form jest współczesny herb Wołoszczyzny (czarny orzeł siedzący na drzewie), a także Siedmiogrodu i Rumunii. Z powodu istnienia pieczęci można datowanie pierwszego wystąpienia przesunąć na 1427 (pieczęć m.in. Iwana Właszyna z Hoszowa) lub 1436 (Filipa z Tustanowic), a włączając pochodzenie od symboli wołoskich na XII wiek lub wcześniej. Poniżej przedstawione niektóre etapy rozwoju herbu.
Powstało wiele hipotez, próbujących wyjaśnić pochodzenie herbu. Kompletnie bez poparcia w faktach jest łączenie go z Saksonią, hrabią Hyjdem i jego przybyciem do księcia Lwa, skąd wyruszyć miał na Mazowsze [Okolski, Wyrostek]. Błędnie przypisuje się herb do innych osób imieniem Drago, nie mających nic wspólnego z Wołoszczyzną. Błędne jest traktowanie nazwy przydomkowo [Wiki]. Błędne jest też generalizowanie pochodzenia wszystkich rodzin od wojewody Wańczy [Wiki, Niesiecki], gdyż był on przodkiem zaledwie kilku rodów i jednym z wojewodów lub niespokrewnionych krajników. Z pewnością należy podtrzymać natomiast związek nazwy ze słowem orzeł (węg. sas, czytaj: szasz - [Wyrostek, Kostrzewski]). Plasowało by to herb Sas w grupie uszczerbionychorłów.
Opis
Stupnicki (1854): Sas. W tarcze pola błękitnego jest miesiąc żółty niepełny jak na nowiu (półksiężyc), obiema rogami do góry wystający, a na każdym rogu gwiazda o sześciu graniach, we środku jego strzała żeleźcem prosto do góry wyrychtowana, a na hełmie nad koroną pawi ogon przeszyty strzałą z prawej tarczy w lewó.
Ostrowski (1897): ...Sas, Sasowie, Dragowie. W polu błękitnem nad połksieżycem złotym, rogami do góry, strzała, zwrócona żeleźcem do góry, miedzy dwiema sześciopromiennemi złotemi gwiazdami. Nad hełmem w koronie - ogon pawi, przeszyty strzałą w lewo. Jeden z najdawnejszych herbów w Polsce, mianowicie na Rusi...
Leszczycz (1908): ...Sas. W polu niebieskim zloty połksieżyc ku gorze otwarty, ponad nim dwie gwiazdy złote z strzała w pośrodku, na hełmie piec pawich piór, strzałą przeszytych. Herb ten pochodzi z Saksonii i dla tego Sasem zwany. Pieczętują sie nim...
Kasprzycki (1935): ...Sas. Sasowie, Dragowie. W polu błekitnem - półksiężyc złotym, rogami do góry -- strzała, zwrócona żeleźcem do góry, miedzy dwiema szczesciopromiennemi złotemi gwiazdami. Nad hełmem w koronie ogon pawi, przeszyty strzałą w lewo. Labry błękitne podbite złotem. Jeden z najdawniejszych herbów w Polsce, mianowicie na Rusi; miał z Węgier przybyć, jak piszą Paprocki i Okolski. Jednaksze nie podają go wszystkie rękopisy Długosza, miedzy któremi i herbarz zwany arsenalski, ani rola marszałkowska Lanckorońskiego z 1461r., ani herbarzyk Ambrolego. Zapisok sadowych stredniowiecsnychco do togo herbu nie znajdujemy, a pieczecie w malej liczbie, dopiero z XV w. różnie go przedstawiają. Klejnotu średniowiecznego togo herbu nie znamy. Ten brak zapisek tłumaczy się tem, że klejnotaice mieli swoje posiadłości na Rusi, mianowicie w Galicji, zdala ot widowni tych, dotąd peloszonych zapisek. Według Długosza szlachta ta pochodziła by ot wołoskich osadników...
Jelinska-Marchal (1988) Sas. Azure; a Crescent or in base surmounted by an Arrow reversed proper, in pale, between two Mullets or six points of the second. Crest - on a crowned helmet - a peacock''s tale transfixed by an Arrow placed fesswise, its point towards the sinister. The first seal (in a very small number) date from 15th century.
Gorzyński (1990) Sas. W polu błękitnym nad księżycem złotym miedzy dwiema takimi samymi gwiazdami sześciopromiennymi strzała srebrna. W klejnocie nad hełmem w koronie pawi ogon przeszyty strzała w lewo. Istnieją następujące podstawowe odmiany tego herbu: Sas albo Księżyc, Sas Pruski. Rod Dragów-Sasów przybył na Rus Halicku z Marmaroszu.
Szymański (1993): ...Sas (Drag, zawołanie: Sas) - w polu błękitnym księżyc zloty, a nad nim srebrna strzała rosocha do czoła miedzy dwoma złotymi gwiazdami. Pojawia się pierwszy raz w źródłach pisanych w 1478 r.
==> zob. artykuł Pochodzenie herbu i rodów Sas ==> zob. herby nawiązujące do herbu Sas