(staropol.: chęcić - kraść) Termin sądowy z XIV-XV wieku oznaczający złodziejstwo, kradzież, łupiestwo. Występował w rotach sądowych, w prawie bartnym. Ten sam źródłosłów występował w wyrazie chędożyć (kraść cnotę) - pomimo podobieństwa z takim samym wyrazem oznaczającym czystość, porządek (od chędogi).