Chachłacy

Ludność pogranicza polskiego, białoruskiego, litewskiego, mówiąca swoim własnym językiem chachłackim, mieszaniną tych języków. Nazwa "Chachłacy" oznacza "mówiący po swojemu", inaczej "swojacy". Z racji na trudnodostępne obszary lasów, moczarów i rozlewisk wiele wsi było przez wieki praktycznie odciętych od cywilizacji. W słowniku Sulimierskiego znajdujemy niekiedy opisy ich wiosek "gdzie diabeł mówi dobranoc". Stąd utrzymywanie się tego języka i mała świadomość jego istnienia. Obecnie grupy te są praktycznie na wymarciu i zamieszkują tereny na płn. i płn-wsch. od zakola Bugu.

Określenie chachoł, lub chachł przybrało w okolicach z biegiem czasu wartość obraźliwą (podobnie jak w przypadku określenia "wałach" pochodzącego od Wołochów). Chachoł oznacza chłopa, kogoś grubiańskiego. Z racji na typowe dawniej fryzury wygolonych karków z czubami na górze, podobnych do stylu kozackich i moskiewskich osełedców - nazwa ta przeszła też na określenie karku.