(Herbarz Geldrii) Jeden z najdawniejszych przykładów heraldyki europejskiej datowany na II poł. XIV wieku a powstały w rejonie Niderlandów. Herbarz flamandzki, którego część polska powstawała w latach 1372-1375, opracowana przez Claesa Heinena herolda Geldrii. Zawiera 25 herbów z ziem polskich (w tym 3 Ślązaków i 1 Węgra). Oprócz herbów innych krajów przedstawione są rzędy herbów polskich, poczynając od herbu króla Ludwika Węgierskiego. W dalszej części są to w przeważającej większości herby występujące na Śląsku, począwszy od książąt i kolejno poprzez rody rycerskie. Jedno z ważniejszych dla Polski średniowiecznych źródeł heraldycznych.