kopieniacy

Kopienicy, kapieniaki, kopijnicy, „w Królestwie od Słomnik ku Koszycom w ziemi proszowskiej osiedleni", mówi Kolberg, Krak. I, 114 i dal. Wątpi, aby nazwa od kopania wzięta była, sądzi raczej, iż od ubioru, zwanego kopieniak, rodzaju opończy bez rękawów, z tureckiego kepenek; ubiór ten upowszechnić miał Batory z Węgier, nie przypuszcza też, aby od kóp plennego zboża Kopieniaków nazwano. U dawnych pisarzy znajdujemy rzeczywiście wyraz kopieniak w znacz, opończy bez rękawów (Slow. Lindego); w Słowniku wileńskim wyraz ten oceniony jako podhalski, u Goszczyński (Tatry, 132) powiada, że to wyraz perski, oznaczający płaszcz, pisze go kopiniak. Szkoda, że nikt nie mówi, czy K. noszą i dziś takie opończe. Po węgiersku kiipeny, kopenyeg znaczy płaszcz. Miklosich utrzymuje, ze "Węgry ten wyraz wzięli ze Słowiańszczyzny, a Słowianie" ze średniowiecz. łacińs. capa. To pewna, że słowiański kepenek, kepenjek, bulg. kepenek, kapenak, ukraińs. węgier. kepenjag, czes. kepeń, kepeniek, słowac. kepeń, wyglądają na zapożyczone od Węgrów lub Turków, forma więc kopieniacy byłaby słoworodem ludowym, z przystosow. do kopania lub kopii. (J. Karłowicz, Pam. fizyogr. II, 503).