dziecki

(dedko). Urzędnik książęcy na Litwie i w Koronie jeżdżący z rozkazami i doglądający ich. Stanowili zastępce władzy sądowniczej, dlatego np. Żmudzini prosili Zygmunta Augsuta by nie byli sądzęni przez dzieckich. Król Kazimierz Jagiellończyk wydał w 1457 przywilej, że przez dzieckich nie będą sądzeni ci, którzy sami stawią się za pierwszym lub drugim wezwaniem.
Dzieccy byli wykorzystywani do ściągania należności, przez co stali się synonimem grabieży i "fantowania".