Pierwotnie osobna niewielka osada poza murami, należąca do wójta Alberta. Po Stłumieniu buntu przekazana staroście grodowemu. Kolejna własność: Tarnowski, Anna Branicka, zam. Lubomirska, która ufundowała tu klasztor ss. Dominikanek (1635) istniejący do dzisiaj pomimo zniszczeń w czasie potopu. W obrębie relikty murów miejskich i bramy rzeźniczej.