Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Ur. 4.11.1814 Warszawa, zm. 15.3.1871 Nicea. Syn Jana Karola i Elżbiety Rozyny Schüssler Prezydent kupców warszawskich, 1847 pełnił funkcję sędziego Trybunału Handlowego (ponownie od 1853), a od 1852 –radcy Banku Polskiego w Warszawie, sędzia kadencyjnie zasiadający w Trybunale Handlowym w Warszawie 1854–1855, 1861 wybrany do Rady Municypalnej m. Warszaw. 27.2.1861 przewodniczył Delegacji Miejskiej, która bezpośrednio po śmierci pierwszych pięciu ofiar, udała się do namiestnika Gorczakowa, żądając zezwolenia na uroczysty pogrzeb oraz ukarania winnych. W 1863 roku wyjechał nielegalnie do Paryża, gdzie wraz ze swoim szwagrem Józefem Kwiatkowskim, współzałożycielem Biblioteki Polskiej w Paryżu, prowadził kantor komisowy. Zmarł w Nicei i został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu Kw. 68, r. 1 ch. Errazu, g. 8 av. de la Chapelle Żona: Anna Zeltt Dzieci: (1843-1873) - powstaniec, zesłaniec (1844-1893) - powstaniec, zesłaniec

Józef Władysław Szlenker, ur. 7.5.1844 Warszawa[6], zm. 23.11.1893 Warszawa. Był synem wielce zasłużonego dla sprawy polskiej kupca i Anny Zeltt. Brat - również powstańca i zesłańca. Studiował nauki rolnicze w Lipsku. Na odgłos wybuchu Powstania pośpieszył do Warszawa. W Powstaniu został przydzielony do komórki wywiadowczej Rządu Narodowego, jako agent wojskowy do bezpośrednich kontaktów z Komisją Wojny. Odbierał informacje od innych wywiadowców o zarządzeniach władz zaborczych i ruchach wojsk nieprzyjacielskich i osobiście przekazywał dyrektorowi wydziału. Pracował tak do jesieni, kiedy to musiał uciekać z Warszawy. Był adiutantem przy lecz w grudniu wraz z dowódcą swym dostał się do niewoli. Skazany został (wraz z dowódcą) 18.6.1864 na ciężkie roboty w twierdzach po lat 10, pozbawieni wszystkich praw stanu i konfiskatę majątku. Konfirmacja naczelnika nastąpiła 8/20.6.1864. W drodze został zawrócony do Warszawy dla złożenia zeznań w sprawie zabójstwa Józefa Aleksandra Miniszewskiego. Zeznania okazały się "niewystarczające", więc został wysłany ponownie. Kilkukrotnie podejmował próby ucieczki - w Tiumeniu wraz z innymi próbował opanować statek, Tobolsku, Tarze, Tomsku - gdzie nie wrócił z przepustki, lecz został schwytany. We wrześniu 1865 w Krasnojarsku przyłączył się do spisku krasnojarsko-kańskiego. Został wysłany dalej do Kańska (lub Iłańska). Tu zamieniwszy się dokumentami z jednym chorym i uciekł z etapu. Został jednak schwytany w Krasnojarsku, gdzie próbował wzniecić bunt. Skazany na dodatkowe 15 lat został w kajdanych wysłany do Irkucka i dalej do Nerczyńska, i kopalni Akatuj. Również i tutaj próbował namówić współwięźniów do ucieczki do granicy Chin. W 1868 został zwolniony. Po wyjściu na wolność otworzył firmę w Irkucku, zatrudniając wielu syberyjskich pracowników. Prowadził magazyn towarów warszawskich, kierując także handel futrami. Podczas pobytu na Syberii poznał swoją przyszłą żonę, Szkotkę Katarzynę Campbell, która udzielała lekcji angielskiego w domach wyższych urzędników w Irkucku. Pomimo wielokrotnych starań rodziny nie udało mu się uzyskać długo zezwolenia na powrót. Dopiero w 1876 udało się uzyskać aby o zwolnienie wystarał się osobiście u cara książę Edynburga. Po powrocie do Warszawy dalej prowadził firmę, która jednak z powodu braku możliwości opuszczania przez niego Królestwa wkrótce upadła. Pod koniec życia stracił wzrok. Pochowany Warszawa, cm. Ewangelicko-augsburski, kw. C, rz. 1, (obecnie grób nie posiada inskrypcji)