Powstanie Styczniowe - uczestnicy

ppor. (1843) Siedlce

ppor. (1828) Siedlce

Ur. 1828, miejscowość w 1923: Siedlce, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-479

Szeregowy uczył powstańców wojskowej służby, 27 lutego 1864 r rozstrzelany w Siedlcu.

ppor. (1842) Siedlce

Ur. 1842 Klimentowice, miejscowość w 1923: Siedlce, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-937

Poddany pruski ujęty w powstaniu przez Moskali, powieszony w Siedlcach 5.01.1864

Pruski poddany formował partye, był jednej z nich naczelnikiem, w końcu należał do żandarmów wieszających, 24 grudnia 1863 r powieszony w Siedlcu.

poddany pruski, za należenie do żandarmeryi, powieszony w Siedlcach 5 stycznia 1864 r. (Chwila Nr 20, Dz. Poz. Nr 20, Dz. Pow. Nr 18.).

biuralista, ur. w 1843r. w Łaskarzewie. Walczył pod dowództwem Jankowskiego i Strzyżewskiego. Brał udział w bitwach Żyżynem i Sokołem. Pełnił funkcję żandarma. Pod Sokołem został wzięty do niewoli i odesłany na 3 miesiące do wiezienia w Siedlcach. Wysłany na Kaukaz do wojska rosyjskiego na 8 lat.

uczestnik Powstania Styczniowego

Michał Gass zmarł 18 kwietnia 1912 roku w siole Manzurskiem, Wiercholeńskiego powiatu /Wierchojańsk/.

Rodem ze Lwowa, wzięty do niewoli w Kongresówce i do Siedlec odprowadzony, dalsze losy nieznane

szeregowy 19 listopada 1863 r w Siedlcu rozstrzelany

Więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze wsi Sołdan pow. siedleckiego, 1. 33. Katolik, żonaty, posiada troje dzieci. Aresztowany w Siedlcach 7 września 1864 r. "Oskarżony o przynależność do żandarmerii". W więzieniu od 10 września, 16 grudnia skazany na dwa lata aresztanckich rot, 21 grudnia 1864 r. odesłany do Warszawy. (G-93).

ur. r. 1845 w ¡Siedlcach, kowal, służył jako szereg, w oddz. zabranych przez Denisiewicza dla Chmielińskiego. Walczył pod Ociesękami, koło Koniecpola, pod Opatowem i t. d. Wzięty do niewoli, w Moskwie zasądzony do Omskich rot areszt, po 11/2 roku wysłany na posilenie do tomskiej guberni wrócił do kraju r. 1876, gdzie rostał wcielony do austr. wojska.

Ur. 1847r., Siedlce. Inżynier przy kolei, zamieszkały w Tarnowie, żonaty, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był uczniem szkół, natomiast w czasie powstania był dziesiętnikiem. Służył u Grekowicza, Romockiego, Denisiewicza, Mossakowskiego i Krukowieckiego. Brał udział w potyczkach pod Szklarami, Wielką Wsią, Szycami, Skałą, Glanowem i Ibramowicami. Pod Ibramowicami został ranny. Deklarację podpisał 09.01.1889r.

ur. w Siedlcach r. 1847, uczeń, służył jako dziesiętnik w oddz. , Romockiego, Denisiewicza, Mossakowskiego i Krukowieckiego. Walczył pod , Wielką wsią, Szycami, Skałą, Glanowem i Imbramowicami. Ranny był pod Imbramowicami. Po powst. inżyn. kolei Karola Ludwika.

Z Siedlca, powstaniec

z Siedlec. Leczył się w szpitalu w Krzeszowicach. W dzienniku chorych zapisano: Vulnus scl. manus sin. Fractura ossis cruris.

włościanin, był żandarmamem wieszającym, 30 listopada 1864 r powieszony w Siedlcach  

Karmelita trzewiczkowy, kapłan. Ur. 17 czerwca 1836 r. w miejscowości blisko Warszawy, szkoły ukończył w Warszawie. W wieku 17 lat, w sierpniu 1853 r., wstąpił do klasztoru na Lesznie, studiował u księży misjonarzy u Św. Krzyża, a następnie w Akademii Duchownej. Później był kaznodzieją i profesorem teologii w zakonie w Warszawie na Lesznie. W 1861-1863 kaznodzieja w Gułowskiej Woli, w 1863 r. wikariusz w Baranowie. W podziemnej organizacji narodowej naczelnik miasta; dysponował pieczęcią, wydawał kwity, zbierał pieniądze, wyznaczył trzech chłopów do organizacji miejskiej (odbierał przysięgę od nich), rozstrzygał skargi i spory mieszkańców. Aresztowany 16/28 stycznia 1864 r. wraz z o. Fortunatem Jajko, był z nim pod śledztwem w Radzyniu od 24 lutego/7 marca, później w Siedlcach. Zwolnieni 24 grudnia, zostali przewiezieni do klasztoru bernardynów w Czerniakowie, gdzie wyznaczono im na zamieszkanie klasztor w Oborach; w styczniu 1865 wyjechali do Obór. W październiku tego roku znalazł się ponownie pod śledztwem, tym razem w Cytadeli Warszawskiej. 24 grudnia/5 stycznia 1866 r. namiestnik Królestwa Polskiego konfirmował wyrok: pozbawienie praw i osiedlenie na Syberii. Odprawiony z Warszawy 27 stycznia/8 lutego 1866 r., przybył w sierpniu bezpośrednio do Tunki w okolicach Bajkału (niekiedy w literaturze błędnie, że był na katordze). 8 stycznia 1873 r. odesłany etapem z Irkucka do gub. woło-godzkiej; osiadł w Ustiugu pod nadzorem. Przebywając w Europie, zajmował się organizowaniem pomocy dla duchowieństwa na zesłaniu; na jego ręce przesyłano pieniądze z kraju. Nie jest pewne, czy właściwie nimi gospodarzył; ks. Paweł Knapiński napisał, że marnował wielkie sumy. W1875 uwolniony całkowicie z zesłania; przywrócono mu prawa stanu i przyznano prawo powrotu do kraju, z wyłączeniem zamieszkania na „ziemiach zabranych". Nie powrócił, zachorował i znalazł się w szpitalu w Wołogdzie, gdzie dotarła do niego wiadomość o śmierci matki. Zmarł w Wołogdzie 20 maja/l czerwca 1876 r., Kubicki napisał, że w zupełnym ubóstwie. Właściwe brzmienie nazwiska Jadachowski; w źródłach i literaturze niekiedy także Jadochowski, Jaduchowski lub nawet Jagodziński.

Karmelita trzewiczkowy, kapłan. Ur. 24.11.1826. Do klasztoru wstąpił 09.1844, 1858-63 przeor i definitor w Gułowskiej Woli. Za współpracę z powstańcami dwukrotnie aresztowany. Pierwszy raz 16/28.1.1864 (wraz z o. Anastazym Jadachowikim) za przechowywanie broni oddziału Liniewskiego (?) i Michała Mareckiego. W dokumentach rosyjskich zapisano: „miał jeden furgon broni"; podczas rewizji w celi znaleziono pisemny dowód. Pod śledztwem i sądem był w Radzyniu Siedlcach; 24 grudnia wliczono mu czas aresztu i wypuszczono na wolność. Jako że klasztor w Gułowskiej Woli został zlikwidowany, przewieziono chwilowo o. Jajko i Jadachowskiego do klasztoru bernardynów w Czerniakowie, stamtąd w styczniu 1865 r. odtransportowano ich do klasztoru etatowego w Oborach; byli stale pod obserwacją policyjną. W Oborach o. Jajko powtórnie resztowany (prawdopodobnie w sprawie Jadachowskiego zatrzymanego w Cytadeli) 27 września 1865 r. i uwięziony w Płocku. Skazano go na więzienie forteczne w Dęblinie, 30 maja 1866 r. car darował mu połowę kary; odesłanogo wtedy do klasztoru do Obór pod nadzór policyjny. Zmarł w Oborach 1.01.1911 r. Według „Przeglądu Katolickiego" zmarł w Przasnyszu jako kapelan klasztoru sióstr felicjanek. Niewiarygodny J.S. Pietrzak (Księża powstańcy, s. 68) napisał, że Jajko zebrał dla powstania 5 tys. rubli.

Uciekł do partii kanonier konnej bateryi No 3., 14/26 listopada 1863 r. rozstrzelany w Siedlcu.

Zam. Pruska. Ur. Wyszków pow. węgrowski gub. siedlecka 1833r., właścicielka realności, zamieszkała w Zwierzyńcu pod Krakowem, zamężna (mąż Józef), 2 synów, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podała, iż przed powstaniem była wraz z mężem właścicielką gruntów we wsi Pobratyn pow. węgrowski. W czasie powstania ich służący był podejrzany przez wojska narodowe i stracony. Podczas nieobecności męża moskale wpadli do ich domu i zabrali ją, była sądzona w Siedlcach i została wysłana wraz z synem Józefem mającym 9 miesięcy do Krasnojarska, gdzie spędziła 11 lat. Deklarację podpisała 09.11.1891r.

Szlachcic, był dowódcą partii żandarmów wieszających, 24 lipca 1864 r powieszony w Siedlcach.

naczelnik oddziału straży narodowej, stracony 24.7.1864 w Siedlcach

rodem z miasta Biały, wieku lat 28, żoł nierz w szeregach powstańczych, schroniwszy się na terrytoryum Państwa Austryackiego, internowany w jednej z twierdz tegoż, w końcu roku 1864 wstąpił w szeregi armii meksykańskiej, i za dezercyę dnia 10 Czerwca 1865 r. w Perocie został rozstrzelany. Akt zejścia przesłany prokuratorowi królewskiemu w Siedlcach.

Ur. 1840, syn Kazimierza z Zalesia i Wiktorii Kozakiewicz. Walczył w powstaniu w partii Ramotowskiego a później w oddziale ojca. Po potyczce pod Białaszewem 31.3.1863 roku powrócił do domu. W oddziale ojca pełnił funkcję adiutanta. Do marca 1864 razem z bratem Konstantym ukrywali się na Podlasiu we dworze Karskie. Uniknął aresztowania w Karskich dzięki lepszej kryjówce. Stamtąd przeniósł się do majątku Szydłowskiego w Petrykozach. Latem 1864 roku Adolf Kobyliński sam zgłosił się do gen. Zachara Maniukina, który urzędował w Siedlcach (obowiązywał wówczas carski ukaz o amnestii dla powstańców). Po spisaniu zeznań Maniukin wyraził nawet ubolewanie dla cierpień rodziny Kobylińskich. Kierując się współczuciem zatrudnił Adolfa Kobylińskiego w swojej kancelarii z pensją 60 rubli rocznie. O tej zadziwiającej pobłażliwości doniesiono Murawiewowi w Wilnie. „Wieszatiel” zażądał dostarczenia Kobylińskiego do Wilna. Maniukin nie zgodził się. Murawiew poskarżył się na to namiestnikowi w Warszawie. Wówczas na jego polecenie aresztowano Adolfa Kobylińskiego i osadzono w więzieniu w Grodnie. Wśród więźniów, których było około tysiąca, znajdowały się osoby wszelakich stanów: szlachta, studenci, nawet rosyjscy wojskowi oskarżeni za nadużycia. Stąd ekspediowano ludzi z wyrokami sądowymi na Syberię (ci udawali się na dworzec kolejowy), a innych za „Skidelską zastawę” (miejsce egzekucji przez powieszenie). Podczas pobytu w więzieniu Adolfowi bardzo pomagała siostra Józefa. Gdzie tylko mogła zabiegała o protekcję. Dotarła nawet do następcy Murawiewa – gen. gubernatora wileńskiego Aleksandra Potapowa. Wsparcia udzielał w dalszym ciągu gen. Maniukin. Wszystko wydawało się iść ku lepszemu. Niestety przed Komisją Grodzieńską, która orzekała wyroki Adolf Kobyliński usłyszał – śmierć przez powieszenie. Było to tak nagłe, że zmarł po trzech dniach wskutek napięcia nerwowego

Więzień cytadeli warszawskiej. chłop z Siedlec, lat 25. Katolik, kawaler, posiadający dom i ziemię. Aresztowany w Celinach 8 marca 1864 r. za brak paszportu. W siedleckim więzieniu od 17 marca, 17 kwietnia skazany na roboty publiczne w Rosji, 27 kwietnia 1864 r. odesłany do Cytadeli. (K-42).

Więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze Żdziar, pow.- łukowski, lat 34. Katolik, żonaty, ojciec dwojga dzieci. Aresztowany w czasie pobytu w Siedlcach 13 lipca 1864 r. "za przechowywanie broni należącej do oddziału Brzóski". W więzieniu od 19 czerwca, skazany na aresztanckie roty. 21 września odesłany do Warszawy. (K-123).

ppro. (1845) Siedlce

Ur. 1845 Witebsk, miejscowość w 1923: Siedlce, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-314

szeregowy,19 listopada 1863 r w Siedlcu rozstrzelany

"Ksiądz Józef Kożuchowski ze Stanisławowskiego zm. w lutym 1864 w Tobolsku", P. Kubicki, Bojownicy - kapłani za sprawę Kościoła i ojczyzny w latach 1861-1915, Sandomierz 1933-1940, cz. 1, t. 2, s. 394-395 (1826-1864), ur. w pow. sokołowskim gub. siedleckiej, uczęszczał do gimnazjum w Siedlcach, ukończył seminarium diecezjalne w Janowie Podl., święcenia otrzymał w 1849 r. Był wikarym w Kocku i Ulanie (pow. łukowski), a następnie w Białej Podlaskiej. Decyzją namiestnika Kr. Pol. 30 maja 1863 r. został pozbawiony praw stanu i zesłany na osiedlenie na Syberię, za to że 191 1863 r. odczytał w kościele proklamację CKN o nadaniu darmo ziemi włościanom i o zrównaniu wszystkich stanów w prawach. Odprawiony został z twierdzy w Brześciu Lit. Ks. Ign. Kaczorowski (prob. parafii Sulejów) w liście z Tobolska do Konsystorza Warszawskiego zawiadamiał, że 27 lutego 1864 r. w miejscowym szpitalu o godz. 8 rano, ks. J. K. zmarł na tyfus. Ostatnią jego wolą było, by jego rzeczy rozdać biedniejszym współwygnańcom, tylko zegarek z dewizką zostawi! na pamiątkę dla rodziny. AGAD, ZGP, 4/963 (4/574).

ur. 1820 r. Specjalna Kancelarja Nmka Kr. P. powiadomiła 20 lut. (3 mar.) 1868 r. Nr. 2460, 1 że ksiądz P. K., wicekustosz katedry w Janowie, pow. krasnost., gub. siedl., za udział w po wstaniu, należenie do szeregów partji Zielińskiego, 10 list. 1863 r. za przyjmowanie na plebanji w Janowie nlka rewolucyjnego, za dostarczanie jej patronów i materjału do umundurowania, najpierw był zaaresztowany i wtrącony do więzienia w Siedlcach, następnie z decyzji, którą wydał nmk Kr. P. 4 maja 1864 r., został pozbawiony wszystkich praw stanu i wysłany na osiedlenie do Sy berji, majątek zaś jego władze rządowe skonfiskowały na rzecz państwa. W 1883 r. ksiądz P. K. mieszkał w Haliczu, gub. kostromskiej. Akta Kurji Biskupiej Podlaskiej o księdzu P. K. mają jedyną o nim odezwę, mianowicie od Konsystorza Mohylowskiego Rz.-Kat. Duch. do Konsystorza Lubelskiego Rz.-Kat. Duch. z datą 2 mar. 1898 r. Nr. 15557, 1 w której jest powiedziane: Proboszcz ze Smoleńska 8 lut. 1898 r. Nr. 51 donosi, że ksiądz P. K., kan. honor. diec. podl., opuściwszy Syberję, zamieszkał w Smoleńsku i umarł tam 3 lut. 1898 r