Wyniki wyszukiwania. Ilość: 65554
Strona z 1639 < Poprzednia Następna >
Antoni Barancewicz
Barancewicz Antoni rodem Z Litwy, starszy inżynier Wydz. krajowego w Stanisławowie, od r. 1863 jako oficer w stopniu podporucznika wojska rosyjskiego wyszedł z Białegostoku w kwietniu do powstania, Rozkazem Rządu narodowego z dnia 22.sierpnia 1863. mianowany kapitanem a dnia 24. marca 1864, majorem piechoty. Walczył w oddziale Duchińskiego, po rozbiciu którego objął dowództwo oddziału w Bialskiem na Litwie. Po ustąpieniu z Litwy do Kongresówki był w oddziale Juljana Ejtminowicza.
Walczył pod: Walilaini, Rudnikami, Cichanowcem, Zezunilem, Kososzą, Kolanem itd.
W r. 1864 emigrował do Galicji a następnie udał się do Paryża. W r. 1869 powrócił do Galicji i pracował jakiś czas przy budowie kolej i Tarnopol-Podwołoczyska, poczem wstąpił do służby krajowej i od roku 1872 pełni urząd w naszem mieście.
Antoni Barancewicz
ur. r. 1837 w Kirkliszkach. Po ukończeniu gimn. w Wilnie, wstąpił do wojska mosk. W r. 1863 jako oficer w stopniu podpor. z Białegostoku wyszedł dnia 24. kwietnia do powstania w stopniu porucznika. Rozkazem Rządu narocl. z dnia 22. sierpnia 1863, mianowany kapitanem, a dnia 24. marca 1864, majorem piechoty. Po wyjściu do powst. był w oddz. Duchińskiego, po rozbiciu którego, na rozkaz Rządu naród, objął dowództwo oddziału operującego w Bialskiem na Litwie. Po ustąpieniu z Litwy do Kongresówki, był w litewskim oddziale pod dowódz. Juliana Ejtminowicza, operującego z oddziałem Walerj. Wróblewskiego. Walczył pod: Waliłami, Rudnikami, Cichanowcem, Zezulinem, Kossoszą. Kolanem. Starościnem, Ossową, Łupkami, Wojciechowem i Jedlanką. W dniu 1. lutego 1864 emigrował do Galicji a następnie udał się do Paryża. W latach 1867 i 1868 pracował w biurze kolejowem. W końcu roku 1868 z powodu choroby przebywał w Poznańskiem, a w marcu 1869, przybył do Galicji i pracował przez 6 miesięcy przy budowie kolei Tarnopoł-Podwołoczyska. Następnie w sierpniu t. r. wstąpił do służby krajowej, a od roku 1872 pełnił obowiązki jako inżynier okręgowy dróg krajowych w Stanisławowie.
Antoni Barancewicz
1837-1918, syn Kazimierza i Wiktorii z Rymkiewiczów. Po ukończeniu Gimnazjum Wileńskiego wstąpił do wojska rosyjskiego. Gdy wybuchło powstanie, stacjonował w Białymstoku w stopniu podporucznika. Barancewicz nastrojony patriotycznie, odważny i nieustępliwy, a przy tym ujmującego usposobienia, potrafił pozyskać sobie młodzież tak w najbliższej okolicy, jak i w Białymstoku i w Grodnie, gdzie od roku 1861 istniała tajna organizacja. Barancewicz był łącznikiem między naczelnikiem wojennym województwa grodzieńskiego Duchińskim a oficerami garnizonu białostockiego.
W bitwie pod Waliłami 29.04.1863r. dowodził Barancewicz drugą kompanią strzelców na lewym skrzydle, gdzie stawił zacięty opór ogromnej przewadze Moskali. Później dowodził partią w powiecie bielskim, a następnie połączył się z odziałem braci Ejtminowiczów. Po przejściu w Podlaskie, a później Lubelskie połączył się z głównymi siłami Karola Krysińskiego i W. Wróblewskiego. W stopniu kapitana walczył w wielu bitwach i potyczkach. Po rozbiciu oddziału Wróblewskiego pod Rutką Korybutową 19.01.1864r. wyszedł cało z klęski i przeszedł granicę galicyjską. Następnie wyjechał do Paryża. Rząd Narodowy w uznaniu zasług mianował go na emigracji majorem. Powrócił w 1869r. do Galicji. W 1872r. objął stanowisko okręgowego inżyniera dróg krajowych w Stanisławowie. Działał w różnych patriotycznych stowarzyszeniach. Ok. 1913r. przeniósł się do Lwowa, gdzie zmarł w styczniu 1918r.
Strona z 1639 < Poprzednia Następna >
