Powstanie Styczniowe - uczestnicy

zm. 1863.05.08, Ignacewo, poległ pod Ignacewem nabożeństwo żałobne w Żninie, matka i siostra

wieku lat 40, obywatel z Poznańskiego, służył pod dowództwem jenerała Taczanowskiego jako szeregowiec, zginął pod Ignacewem w powiecie Konińskim 8 Maja 1863 r.

Nab. w Żninie za Ign. Baranowskiego. Padł pod Ignacewem 8/V. Matka i Siostry. (nr 170 - 29/VII.)

Osipow, mężcz. austriacki poddany, zesłany na osadzenie, potem na osiedlenie, przebywał w omskim okręgu.

żołnierz z oddziału Miłkowskiego, walczył pod Kostangalią.

1841-1906, Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w kwaterze 40 - powstańczej.

syn Bartłomieja lat 18 z okolic. Miany, zesłany na Syberię

ur. 1841, zm. 1906, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

z Czerniczki, 30 lat, obrz. gr. kat., żonaty, wyrobnik, obciążony przestępstwem przeciw zarządzeniom publicznym, sądzony przez c.k. Sąd w Złoczowie, za zbrodnie gwałtu publicznego, z par. 358 h kodeksu wojskowego, k.k., skazany na 1 miesiąc ciężkiego więzienia.

1841-1906, Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w kwaterze 40 - powstańczej.

obywatel Austrii

Syn Juliana, Handlowiec

włościanin, wywieziony z Wilna 31.07.1863 do rot aresztanckich w Orenburgu

ppor. (1845) Jarosław

uczeń Uniwersyt. Petersburgskiego, czynny na Litwie w organizacji, powieszony tamże.

ppor., odzn. Medalem Niepodległości za udział w Powstaniu 1863

informacja taka sama jak rekord nr 33667

Urodzony w rodzinie stolarskiej w 1842 roku w Kuzynie Małej koło Ulanowa w powiecie niżańskim. Przed powstaniem był czeladnikiem stolarskim. Gdy w zaborze rosyjskim rozpoczęły się walki, zaciągnął się do oddziału Kajetana Karola Cieszkowskiego „Ćwieka”.Tworzył swój oddział wraz z żoną Emilią w maju i czerwcu 1863 roku na terenie ówczesnej guberni lubelskiej. Stosunkowo dobrze uzbrojona i wyposażona jednostka liczyła początkowo około 250 ludzi, powszechnie nazywanych „Ćwiekami” (od pseudonimu swojego dowódcy). Józef Baranowski, przydzielony do oddziału kawalerii, pierwszą potyczkę z Rosjanami stoczył pod Iłżą. Później powstańcy przeszli do guberni radomskiej, staczając m.in. walną bitwę pod Kowalą-Stępociną (21 sierpnia 1863). Liczące około 1000 ludzi polskie zgrupowanie odparło skutecznie atak Rosjan, którzy po wycofaniu się powstańców dokonali pacyfikacji wsi.Oddział skierował się następnie w lasy janowskie. 2 września 1863 roku starł się z Rosjanami pod Biłgorajem, zaś następnego dnia, po połączeniu z operującymi w pobliżu siłami Marcina Borelowskiego „Lelewela”, powstańcy w bitwie pod Panasówką przedarli się przez trzy, czterokrotnie liczniejsze oddziały rosyjskie. Ostatecznie ludzie „Ćwieka” pod naciskiem wroga przeszli granicę galicyjską i otoczeni przez Austriaków złożyli broń.Dalsze losy Baranowskiego są słabo znane. Zapewne, jak wielu powstańców, był represjonowany przez władze austriackie. W 1923 roku został awansowany do stopnia podporucznika. Ze skąpych informacji wynika, że zmarł prawdopodobnie już w czasie okupacji niemieckiej, późną jesienią 1939 roku, w wieku 97 lat. Dotychczas nie udało się niestety odnaleźć jego grobu, trwają poszukiwania.

32 lata, więziony na zamku lubelskim, 13 września odesłano go do Warszawy.

ur. r. 1842, służył pod Kurowskim, Langiewiczem i Mierosławskim, w bitwach pod Miechowem, Chrobrzem. Grochowiskami i Igołomią. Ranny w głowę i rękę, aresztowany i osądzony przesiedział 7 miesięcy Po wyjściu z więzienia wrócił do Galicji i otrzymał zajęcie w warstatach kolej, w N. Sączu.

Ur. 1845, miejscowość w 1923: Jarosław, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-246

Rolnik

Baranowski Konstanty, rodem z Wołynia, uczestnik po wstania 1863 r. zmarł w Wiilflingen (w Szwajcaryi), W r. 1899, przeżywszy lat 64

Syn Piotr, student Kijowskiego Uniwersytetu im. św. Włodzimierza, lat 18. Uczestnik potyczki pod Moskalówką. Ranny, dostał się do niewoli. Był więziony w Owruczu na oddziale więziennym, po czym był sądzony przez sąd w Żytomierzu lub Kijowie i skazany na zesłanie.

W Usolu między 1866-68 - z Rusi, właściciel dóbr. Sądzony za udział w Powstaniu Zabajkalskim.

właściciel ziemski. Powstaniec, zesłaniec w Usolu, przeniesiony tam w pocz. 1867 Uniewinniony od udziału w powstaniu zabajskalskim

szlachcic obwód Mińsk

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

wieku lat 60, dzierż, folwarku Czerwaczyska i Dołhe, jako żołnierz piechoty powstańczej zginął tamże.

Handlowiec, syn Walentego.

przebywał w domu w Petersburgu doktorowej Radziwilłowiczowej z Medunieckich, pomagał powstańcom i jeńcom skazanym na zsyłkę

Szlachcic guberni augustowskiej, powiatu kalwaryjskiego, Skazany na Mocy konfirmacji Wojennego Naczelnika powiatu kalwaryjskiego. Rozstrzelany w mieście Kalwarii 11.11.1863 za udział w powstaniu, rabunek i zabójstwo szeregowca Antoniego Prokopowicza

stracony Kalwarja 23.11.1863

mężcz. 32 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, potem na osiedlenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał.