Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Atanazy Benoe h. Taczała. Ur. 5.3.1827 Niegowić, zm. 9.3.1894. Syn Konstantego (powstańca 1831, wnuk miecznika podolskiego) i Florentyny Ciepielowskiej. Pochodził z rodziny francuskiej, która w XVII wieku przybyła do Polski. W wieku 1 roku przeżył tragiczny wypadek, po którym rodzice wystawili dziękczynną figurę Jana Nepomucena. Brał czynny udział w konspiracjach poprzedzających rok 1846. Wyruszył na pole bitwy pod Gdowem, lecz wraz z oddziałem zatrzymany przez chłopów pod Liplasem. Osadzony w więzieniu i zwolniony po kilku miesiącach w wyniku amnestii. W sejmie piastował mandat poselski w latach 1861–1863. Właściciel dóbr w Niegowici, Marszowicach, Klęczanach i Dąbrowie. Członek zarządu Towarzystwa Rolniczego. W czasie Powstania Styczniowego zaangażowany w działalność polityczną, członek organizacji "Białych". Od lipca 1863 członek Rady Prowincjonalnej Galicji Zachodniej, kierujący wydziałem Administracji Wewnętrznej, mając swojego zastępce w osobie Ludwika Wodzickiego. 31.8.1863 w Krakowie zaaresztowany[15] przez Sąd Wojenny i sądzony pod zarzutem zdrady głównej. W sierpniu 1864 uwolniony z braku dowodów. [5]W 1865 został wybrany do Sejmu Krajowego. 1869-1882 członek Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego - wiceprezes oddziału w Wieliczce. Zapalony hodowca koni i makinion, działający aktywnie w Komisji Krajowej dla podniesienia chowu koni i w Komitecie dla spraw chowu koni w Namiestnictwie Galicyjskim.Wchodził w skład rad powiatowych Wieliczki i Bochni. Członek Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń, biegły sądowy w sprawach dóbr tabularnych Sądu Krajowego w Krakowie.W 1885 został wybrany do Rady Państwa. Prezes Koła Polskiego w Wiedniu, należał do grupy posłów konserwatywnych "Stańczyków".Był fundatorem i inicjatorem wielu miejsc pamięci - m.in. kopca i pomnika Racheli opłakującej synów na cmentarzu w Gdowie (pamięci 154 powstańców 1846 zabitych w bitwie pod Gdowem), oraz pomnika Jan Henryka Dąbrowskiego w Pierzchowcu."‎Atanazy‎ ‎Benoe był‎ ‎to‎ ‎charakter‎ ‎szlachetny‎ ‎i‎ ‎czysty,‎ ‎szanowany przez‎ ‎wszystkich,‎ ‎czczony‎ ‎przez‎ ‎tych‎ ‎,‎ ‎którzy‎ ‎mu byli‎ ‎bliżsi‎ ‎i‎ ‎którzy‎ ‎go‎ ‎lepiej‎ ‎znali.‎ ‎Z‎ ‎natury‎ ‎milczący‎ ‎i‎ ‎zamknięty‎ ‎w‎ ‎sobie,‎ ‎mówił‎ ‎mało,‎ ‎ale‎ ‎słowa‎ ‎jego‎ ‎były‎ ‎zawsze‎ ‎wypływem‎ ‎najgłębszego przekonania‎ ‎i‎ ‎najdojrzalszej‎ ‎rozwagi.‎ ‎Cieszył‎ ‎się zaufaniem‎ ‎swego‎ ‎kraju‎ ‎i‎ ‎swoich‎ ‎ściślejszych‎ ‎towarzyszy‎ ‎stronnictwa‎ ‎w‎ ‎jak najpełniejszej‎ ‎mierze i‎ ‎jakkolwiek‎ ‎w‎ ‎swojej‎ ‎skromności,‎ ‎która‎ ‎go‎ ‎szczególniej‎ ‎zdobiła..." [Mowa w-ce Prezydenta dr Kathreina 13.3.1894 na posiedzeniu Izby Poselskiej Rady Państwa][11]Jest pochowany w Niegowici, w krypcie pod obecnym dziedzińcem kościoła w Niegowici. Był ostatnim męskim potomkiem swojego rodu. Na jego pogrzebie, prowadzony przez kard. Dunajewskiego, została złamana tarcza herbowa.Żonaty z Justyną bar. Borowską h. Jastrzębiec. Bezdzietni.