Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Dziękujemy za wspieranie naszej pracy

Szukanie zaawansowane

Ilość: 65695
Strona z 1643 < Poprzednia Następna >
Stanisław Bieliński
Ur. 24.2.1842 Brno, Szwajcaria, zm. 21.4.1923 Lwów[5][6]. Syn Edwarda Tadeusza, kapitana Powstania Listopadowego i Julii Antoniny Kieszkowskiej.[8] 1861-65 słuchacz prawa Uniwersytetu Lwowskiej i Jagiellońskiego. W 1863 był w oddziale powstańczym, w stopniu szeregowca kawalerii. Komendant policji narodowej we Lwowie. W marcu 1863 roku spiesząc do oddziału Czechowskiego został aresztowany. Po wypuszczeniu z więzienia wstąpił do oddziału Zapałowicza i brał udział w bitwach pod Tyszowcami i Tuczępami w lubelskim, następnie wstąpił do oddziału Wysockiego i brał udział w bitwie pod Radziwiłłowem. Sądzony przez sąd wojenny i uwolniony. Po powstaniu 31.8.1865 uzyskał absolutorium UJ i 24.3.1868 doktora obojga praw - Wydział Prawa[2]. Od ok. 1872 adwokat w Sanoku, i dyrektor Towarzystwa Zaliczkowego tamże. Członek rady powiatu sanockiego z grupy większych posiadłości ziemskich. . W 1875 wybrany do Rady Miejskiej w Sanoku. W kadencji Sejmu Krajowego 1877-1882 poseł z okręgu Sanok-Rymanów-Bukowsko. Został wybrany posłem na Sejm Krajowy Galicji IV kadencji (1877-1882) w IV kurii w okręgu Sanok-Rymanów-Bukowsko[10], jednak 1 listopada został przeniesiony do Lwowa co poskutkowało zrzeczeniem mandatu. We Lwowie był w składzie Izby Adwokackiej i Senatu Dyscyplinarnego Sądu Krajowego. Długoletni syndyk Wydziału Krajowego. Jeden z założycieli Związku Adwokatów Polskich i jego honorowy członek[3]. Senior adwokatów polskich.[5] Był też członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarczego. Jest autorem opracowania "Sprawa kredytu melioracyjnego dla rolników w Galicyi" (Lwów 1891) 09.10.1888 podpisał deklarację o przestąpieniu do Towarzystwa Weteranów. Po odzyskaniu niepodległości przeprowadził formalnie odzyskanie Wawelu przez państwo polskie[13]. Pogrzeb miał miejsce w kaplicy Boimów przy katedrze lwowskiej z które wyruszył kondukt na cmentarz Łyczakowski - gdzie Stanisław Bieliński został pochowany na górce, w kwaterze powstańczej nr 40. (Na wykonanych później tabliczkach widniała błędna data zgonu).
Strona z 1643 < Poprzednia Następna >