Jan Bieliński
Ur. 23.10.1834 Biłgoraj, zm. 20.8.1919 Warszawa. Syn Antoniego, rejenta powiatu tarnagrodzkiego i Teresy Szczurkowskiej. Miał 10 rodzeństwa.
Do 1848 uczył się w szkole im. Zamoyskich w Szczebrzeszynie, a następnie w Lublinie w gimnazjum, które ukończył w 1852 roku. Następnie studiował medycynę w Moskwie. W 1859 osiadł w Nowym Mieście nad Pilicą gdzie rozpoczął praktykę lekarską.
W czasie powstania zaangażował się w służbę rannym, odwiedząc szpitale i lazarety w Nowym Mieście na Pilicą, Rzeczycy w rawskim, Ossie, Studziannej w opoczyńskim, Potworowie i Mokrzanach w radomskiem.
Po powstaniu wyjechał do Paryża, gdzie uczył się zawodu pod kierunkiem Troussera, Bouchuta, Charcota, Nelatone'a i in. W powrotnej drodze zatrzymał się w Graefenbergu gdzie poznał zalety hydroterapii. Od tego czasu stał się jej gorący propagatorem. W 1873 w Domaniewicach wziął ślub z Wandą Sokolnicką. W tym samym roku założył zakład przyrodo-leczniczy w Nowym Mieście, który często odwiedzała np. Eliza Orzeszkowa, bywali tu Henryk Sienkiewicz, Maria Rodziewiczówna, Narcyza Żmichowska, Michał Andriolli, Józef Chełmoński, Ignacy Jan Paderewski i wielu innych. Zakład prowadził i rozbudowywał do I Wojny Światowej, która zrujnowała placówkę. Ostatnie lata życia spędził w Warszawie, gdzie był honorowym członkiem Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego. Został pochowany na Powązkach. W Nowym Mieście istnieje jego stojący przy ulicy jego imienia. Jest też zlokalizowany pomnik pamiątkowy na cmentarzu parafialnym.[z=304124]
Dzieci: Marian Bolesław Franciszek, ur. 1879 Nowe Miasto nad Pilicą, zm. 1902
Wnuczką jego brata była nauczycielka z Białej Podlaskiej Jadwiga Krzowska, c. Marii Bielińskiej.