Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Szlachcianka m. Wilno

poległ w utarczce pod Walewicami w 1863 r.

udział w potyczkach: zob. Dobrosielski Wiktor

poległ w utarczce pod Walewiczami 1863.

udział w potyczkach: mazowieckie: Kunki 15.05.1863, (Radziwiłłów 20.05.1863)

(Dobrobylskij) chłop w gub kowieńskiej

(Dobrobylskij), mężcz. 25 lat na 1868 r., chrześcijanin kowieńskiej guberni, zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, otdan w riekruty, przy nim rodzina.

Z Podlasia. Walczył w oddziale Zameczka z 4 innymi powstańcami, zebranymi przez Wojciecha Malinowskiego (zob.). Powrócił do domu.

wiek: 23, pochodzenie: Kijowszczyzna. Skazany na mieszkanie w Syberii na czas nieograniczony

szewc. Urodzony w 1842 roku. Walczył pod dowództwem Langiewicza i Lelewela. Brał udział w bitwie w górach Śto-Krzyskich, gdzie został ranny.

Urodził się 7.06.1842 roku w miasteczku Niemirów z ojca Walentego i matki Marii z domu Komusińskiej, w rodzinie mieszczańsko-chłopskiej. Zmarł wczesną jesienią 1942 roku podczas okupacji niemieckiej w wieku 100 lat. Najprawdopodobniej w momencie śmierci był ostatnim powstańcem styczniowym, który przeszedł na wieczną wartę.Zgodnie z ostatnią wolą zmarłego, spoczął on w pobliżu Krzyża Bohaterów na cmentarzu w Niemirowie.Inny Antoni Berezowski zmarły w roku 1916 , powstaniec styczniowy, za krzywdy Polaków odniesione w powstaniu styczniowym 6 czerwca 1867roku samodzielnie dokonał zamachu na życie przebywającego w Paryżu Cara Aleksandra II. Zamach nie powiódł się. Umieszczony przez Berezowskiego zbyt silny ładunek przy drugim wystrzale rozerwał lufę pistoletu. Skazany przez sąd Francuski na dożywocie, zesłany na galery do Nowej Kaledonii zmarł w zapomnieniu 22 października 1916 roku.Udanego zamachu dokonał Polak, Ignacy Hryniewiecki, członek organizacji "Narodnaja Wola” dokonał 13 marca 1881r. w Petersburgu udanego zamachu na jadącego powozem Cara Aleksandra II. Tak zginął pogromca Powstania Styczniowego.

ppor., odzn. Krzyżem Niepodległości z mieczami za udział w Powstaniu 1863

rodzony brat Edwarda, szlachcic, mieszkaniec wsi Mołcznówka w powiecie skwirskim

h. Doliwa, z Korystowiec, właściciel dóbr, 24 lata. W sierpniu 1864 skazany przez sąd wojenny we Lwowie (zapewne w związku z udziałem w Powstaniu), za nieprawne posiadanie broni, na 25 złotych kary /została darowana) i utratę broni.

Brunon Dobrowolski 24/II. + w Krakowie w 49 r. * w Watynie, gub. wołyń., w maj. ojca swego Tadeusza. Brał udział w powst. 1863, jako adj. jen. Rochebruna a następnie dow. oddziału. Na emigrację udał się do Francji gdzie mieszkał dłużej. Pracował w włosk. min. spr. zagran. Następnie został prof. hist. powsz. w Tuluzie we Francji. Wrócił i osiadł na stałe w Krak. (nr 48 z 1 marca, czwart.)

(1832—1883), publicysta, pedagog. W lipcu 1863 r. w powst. w Lubelskiem, ppor., adiutant gen. Rochebruna, dca oddziału. Po powstaniu na emigracji, korespondent „Ojczyzny", historyk w liceum w Tuluzie. W r. 1876 wrócił do Krakowa

szlachcic, mieszkaniec Pawołoczy w powiecie skwirskim

rodzony brat Antoniego, szlachcic, mieszkaniec wsi Mołcznówka w powiecie skwirskim

Powstaniec 1863, więziony w Twierdzy Kijowskiej w tzw. "Skośnej Kaponierze" i stamtąd zesłany na Syberię. Nazwisko umieszczone na tablicy pamiątkowej.

naczelnik wojenny powiatu gostyńskiego, stracony 27.11.1864 w Cytadeli

Syn Franciszka, naczelnika pow. Rawskiego, rodem z Łowicza, ukończył szkoły w Warszawie a następnie wszedł do wojska rosyjskiego, z którego w r. 1858 w stopniu podporucznika Ołonieckiego pułku wziął dymisyę, poczem wszedł do służby cywilnéj pozyskawszy urząd archiwisty w biórze naczelnika powiatu Łowickiego. Z wybuchem zaś powstania udał się do Langiewicza w miesiącu lutym, pod dowództwem którego mianowany kapitanem miał udział w kilku bitwach, następnie przeszedł do oddziału Sejfrieda., a wreszcie na przedstawienie tegoż, mianowany był przez rząd narodowy naczelnikiem wojennym powiatu Gostyńskiego, gdzie zajmował się organizacją oddziałów. Podczas tych zajęć, gdy przejeżdżał z jednego miejsca nu drugie schwytany został przez kozaków i do Cytadeli odstawiony. Rozstrzelany w fosach Cytadeli dnia 27 listopada 1864 r. (Opis śledztwa Dz. Pow. Nr 270, Dz. Poz. Nr 277, Czas Nr 273.). [1]Eugeniusz Konstanty Dobrowolski urodził się 18.02.1835 r (metryka z 1838 r z Łowicza) [2], syn Franciszka Dobrowolskiego kontrolera kasy obwodu sochaczewskiego [2] i Sabiny Klickiej. [2]

były oficer moskiewski, potem archiwista, za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Warszawie d. 17. listopada 1863.

zm. 1863.11., Warszawa, rozstrzelany

podporucznik, naczelnik partii, 15/27 listopada 1863 r w Warszawskiej cytadeli rozstrzelany.

Syn Teodora, wójta Ustrzyk Dolnych i Marii Kilarskiej. W 1863 uciekł do powstania. Po jego upadku pozostał w w Warszawie i został terminatorem krawieckim. Ożenił się potem z córką zakładu i został znanym i cenionym krawcem. Utrzymywał stały kontakt z krewnymi w Ustrzykach i stale odwiedzał rodzinne miasto.

Karpow, mężcz. 30 lat na 1870 r., ziemianin Kijewskiej gub., zesłany na zamieszkanie, z 1864 r. przebywał w tobolskim, w 1870 r. wyjechał w Kostromskuju gub.

szlachcic z województwa kijowskiego.

syn Franciszka,

(1830—1896), powstaniec z 1863 r. i zesłaniec syberyjski, a od 1871 r. — redaktor „Dziennika Poznańskiego". Był współzałożycielem tajnego komitetu niesienia pomocy Mazurom, który m. in. wspomagał finansowo „Gazetę Lecką“ Marcina Giersza.

z Ukrainy, brat znanego w swoim czasie w Krakowie dra Marcelego Dobrowolskiego, wyznawcy nauki Towiańskiego. Po powrocie do kraju osiadł w Warszawie, ożenił się i niezadługo w 1900 r. życie zakończył.

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w tomskiej guberni, w 1867 r. utonuł.