Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Powstaniec, weteran. Zmarł 25.6.1927. Nabożeństwo żałobne odbyło się w rocznicę śmierci w Wilnie w kościele św. Rafała, o czym zawiadamiała żona.

Możliwe zaangażowanie w spraw powstańcze. Sn burmistrza z oszmiańskiego, powstańca listopadowego, który zmarł z ran zadanych w 1831 przez Czerkiesów. Henryk uczył się w Boruniu a potem w Wilnie, dobry gospodarz w maj. Powole, 1863 uszedł za granicę po otoczeniu jego domu przez wojsko moskiewskie zostawiając żonę i dziecko. Od tego czasu chorował. Zmarł 7.12.1864 w Turynie nie odzyskawszy zdrowia.

Jan Kajetan Parfianowicz, ur. 1834, zm. 2.4.1916. Mieszkał między Miorami a Nowym Pohostem (dzisiejsza Białoruś). Wziął udział w powstaniu styczniowym, bił się w oddziale powstańczym Romualda Traugutta, potem w oddziale ks. Antoniego Mackiewicza. Wg. rodzinnej legendy w czasie powstania zaprzyjaźnił się z młodą parą powstańców. Podczas ślubu, który odbył się w lesie, oddział został zaatakowany. Pan młody został śmiertelnie ranny. Umierając prosił Jana Kajetana, by zaopiekował się młodą wdową Petronelą z d. Parchimowicz i pojął ją za żonę. Rzeczywiście, wzięli oni ślub po paru latach. Za udział w powstaniu Parfianowicz został zesłany na Syberię, a majątek jego skonfiskowany. Po powrocie zamieszkał z żoną w zaścianku Kozłowa Góra k. Migun. Następnie otrzymał posadę w majątku hr. Tyszkiewicza, zatrudniając się na folwarku Michałowo k. Rudamina. Później wykupił u Tyszkiewicza tę posiadłość. W 1910 r. odzyskał status szlachecki. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę Michałowo zostało przemianowane na Parfianowo. Jan Kajetan miał liczne potomstwo. Po śmierci został pochowany na cmentarzu w Rudominie. Po wielu latach i dwóch wojnach światowych jego nagrobek wymagał odnowienia. Uroczystość odsłonięcia nowej tablicy na grobie powstańca w dniu 3.05.2003 r. została poprzedzona mszą św. w kościele MB Dobrej Rady, celebrowaną przez ks. M. Balcewicza. Płytę nagrobną wykonał, podobnie jak poprzednią, kierownik pracowni kamieniarskiej Wiktor Aleksiuk wraz z pracownikami: Witoldem Mackiewiczem i jego żoną Danutą, która wykuła dłutem napisy.