Henryk Wiercieński

(1843-1923)ziemianin, ławnik a następnie sędzia sądu gminnego w Rogowie, z siedzibą w Polanówce, w powiecie nowoaleksandryjskim (puławskim),Urodził się w Kłodnicy Górnej, nieopodal Borzechowa, w ówczesnym powiecie zamojskim (okręg sądowy kraśnicki), guberni lubelskiej. Dzieciństwo i młodość spędził w majątku rodziców, Stanisława i Julii ze Strussów Wiercieńskich, w Niezabitowie.Walczył w województwie sandomierskim (siedzibą województwa w strukturze państwa podziemnego był Radom) pod dowództwem generała Mariana Langiewicza, w 3 batalionie majora Dionizego Czachowskiego. W krótkiej kampanii brał udział w bitwach: w Wąchocku, na Świętym Krzyżu i w Staszowie. Do niewoli dostał się w Krakowskiem (siedzibą województwa były Kielce), po bitwie pod Małogoszczą 25 lutego 1863 roku. Wyrokiem sądu wojennego skazano dziewiętnastoletniego powstańca na dożywotnie osiedlenie na Syberii. Po niespełna rocznym pobycie w więzieniach: Kielc, Radomia i w Cytadeli Warszawskiej wyruszył Wiercieński 10 lutego 1864r., wraz z innymi skazańcami, na daleką Syberię.Dzięki cesarskiej amnestii w styczniu 1869r. młody zesłaniec mógł powrócić do kraju.