Aleksander Chmielewski

s. Wincentego. W organizacji powstańczej został wojewodą kowieńskim. W lipcu r. 1863 wysłany został jako podejrzany o sprzyjanie powstaniu do Wierchnieuralska (gub. orenburska), lecz w r. 1864 powrócony z żandarmami do Wilna, pod zarzutem, że pełnił w powstaniu funkcje wojewódzkie w Kownie. Tylko zeznania członków Wydziału litewskiego (zwłaszcza Gieysztora) i przytomność umysłu ocaliły Chmielewskiego. Skazano go na osiedlenie, w Tomsku, z pozbawieniem niektórych praw. W Tomsku, dokąd przybyła żona z dwoma małymi synami, spotkał się z synem najstarszym d-rem Konradem. A. Ch. znalazł w» Tomsku pracę i był jakby patryjarchą całej kolonii polskiej. W r. 1873 pozwolono mu, stopniowo się zbliżając, wracać do kraju. Przybył tedy do Warszawy, następnie do Kowna.