Henryk Baranowicz

Jako student uniwersytetu w Moskwie, przybył w maju r. 1863 do Wilna. Tu spełniał różne polecenia Rządu powstańczego, jako czynny jego pomocnik, i został aresztowany w październiku r. 1863 (na skutek zeznań ujętego przywódcy partji w oszmiańskiem — Karola Jasiewicza). Więziony był w Wilnie, zrazu w cytadeli, a następnie u Dominikanów (i w lipcu r. 1864, gdy nie zdołano mu dowieść bezpośredniego udziału w powstaniu, wskutek dawnego udziału w ruchu młodzieży uniwersyteckiej — skazany został na osiedlenie do Tobolska. Do kraju powrócił w r. 1867 i osiadł na stałe w Warszawie, gdzie był urzędnikiem, a następnie dyrektorem Tow. wzajemnego kredytu. Zmarł H. B. 21 stycznia 1909