Strawiński

syn Maurycego, obywatel pow. Słonimskiego; służył wojskowo w kawalerii w głębi Rosji i tu się ożenił z Rosjanką, p. Anastazją Satiną. Przed r. 1863 wyszedł do dymisji i osiadł w majątku swym Rzepnicze ,w pow. Słonimskim. Podczas powstania był w organizacji powstańczej komisarzem na pow. Słonimski. W oczekiwaniu rewizji dokumenty kompromitujące i blankiety nominacyjne zatopił w skrzynce żelaznej w stawie, zostało to jednak wykryte, dzięki doniesieniu włościan miejscowych, i Strawiński tem silniej skompromitowany, miał być skazany na śmierć. Dzięki atoli stosunkom (przez żonę) z rodziną Satinów, Saburowów, Skałłonów, ocalał i został wysłany w głąb Rosji, między innemi pod koniec swej tułaczki znalazł się w Starej Rusie (gub. nowogrodzkiej). Później mieszkał w Petersburgu. Zmarł w Warszawie między r. 1880—90