Walery Kulikowski

Ur. 1836, syn Jana i Dominiki Tyszka. wziął czynny udział, jako naczelnik m. Kowna, (którym został z własnej inicjatywy, po schronieniu się Lub. Gadona za granicę). Aresztowany w r. 1863 w zeznaniach swoich okazał wielką przytomność umysłu i gotowość przyjęcia odpowiedzialności na siebie. W r. 1866, po trzyletniem więzieniu skazany został, dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności, tylko na osiedlenie do Ancyru na Syberii. W drodze wszakże zapadłszy w Irkucku na szerzący się wśród więźniów tyfus, został zatrzymany w tern mieście i przebywał tu później stale, zyskując i jako człowiek, i jako uzdolniony architekt, ogólne uznanie. W r. 1872, na mocy specjalnego zezwolenia, przybył do Ubawy, dla zawarcia związku z Ewą Huszczówną, która następnie podąża wraz z mężem na Syberję do Nerczyńska, gdzie W. K. otrzymał miejsce budowniczego u bogatego kupca-poszukiwacza złota Bubina. W r. 1876 wracają p.p. Kulikowscy do kraju, ponieważ wszakże wstęp na Litwę był im wzbroniony, — zamieszkali w Kijowie.