Syn Konstantego, uczestnik wojny krymskiej, kapitan korpusu wojsk pogranicznych i prawdopodobnie członek spisku oficerskiego w Królestwie. W 1861 podał się do dymisji i wrócił do rodziny w Radomiu, skąd poszedł do powstania do oddziału Kurowskiego. Odznaczył się w bitwie o Sosnowiec (7 II). Po Miechowie prowadził część rozbitków, lecz z nieznanych przyczyn porzucił ich. Zjawił się ponownie w partii Leona Czechowskiego, a po jego klęsce, w partii Borelowskiego. Tu z nie znanych bliżej przyczyn został oskarżony o zdradę i rozstrzelany .