Paweł Suzin

oficer artylerji moskiewskiej (syn wygnańca litewskiego Kajetana Suzina i arabki Sary Abbasidy poślubionej na Sibirze) lękając się przeciw własnym braciom być wysłanym, w r.1861. wystąpił z wojska, i pierwszy raz w życiu przybył na Litwę. Podejrzywany o tajne zamiary i ścigany przez wielkorządzcę kraju jenerała Wasilewa, upuścił ojczyznę i udał się do Francji, gdzie pracując na chleb powszedni, ożenił się z córką emigranta. Na wiadomość o wybuchłym powstaniu, pomimo smutnych przeczuć śmierci i żalu rozstania się z żoną będącą przy nadziei, wyruszył na początku lutego 1863. do Polski, gdzie w Augustowskiem sformowawszy oddział ochotników, dzielnie i szczęśliwie ścierał się z Moskalami , manewrując zręcznie po obu brzegach Niemna. Pod Straciszkami zająwszy dogodne stanowisko , przyjął dnia 21. czerwca walkę z przeważającymi siłami Moskwy, w której pochwyciwszy kosę w rękę, z okrzykiem: „ "Wiara! za mną na przód!" natarł na linię nieprzyjacielską, lecz w tej chwili przeszyty kulą, poległ śmiercią bohaterską.