Leszek Wiszniewski

(Wiśniewski, Wiśniowski) rodem z Sambora, syn akuszerki. W 1849 walczył na Węgrzech, wzięty do niewoli austriackiej zbiegł do Francji, gdzie ukończył inżynierię. Powróciwszy do kraju pracował w Królestwie do 1861, kiedy to został wydalony do Galicji. Po wybuchu powstania zorganizował oddział, z którym wkroczył na Wołyń, przeszedł jednak w Lubelskie pod komendę Żalplachty, lecz opuścił jego partię w krytycznym momencie bitwy pod Tuczapami 18/19 V i wycofał się za Bug. Ponownie zjawił się z oddziałem partyzanckim na Wołyniu w lipcu 1863, lecz rozgromiony pod Korytnicami, ranny, dostał się do niewoli i został stracony 27 XI we Włodzimierzu Wołyńskim