Zygmunt Chmieliński

partyzant z roku 1863, uzbroił 40 ludzi, których oddał pod komendę Bończy. Był jednym z tych niewielu dowódców którzy umieli utrzymać rygor wzbudzając miłość i poszanowanie u żołnierza. Odniósł zwycięstwo pod Rudnikiem, stoczył szczęśliwe utarczki pod Miechowem, Szczekocinem, Przedborzem. Tropiony jednak przez Moskwę, która nie dawała mu czasu do odpoczynku. Poniósł klęskę wprawdzie nieznaczną pod Cierniem, gdzie stracił 80 ludzi i tyluż rannych. Doznał porażki pod Wawrzynem, Czarncą, Drochlinem i Małchowem. Zadał porażkę Moskalom pod Oską mając 800 ludzi przeciw tłumom Kozaków. Potem ściagany i otoczony przez Moskwę zręcznym manewrem uszedł w Góry Świętokrzyskie, i pod Ocieskami, mimo uporu i dzielności naszych poniósł klęskę, klęska pod Bodzechowem rozstrzygła o jego losach, oddział rozproszył się, tylko część pod rotmistrzem Dzianottem uratowała się. Chmieliński został schwytany i rozstrzelany w Radomiu, a z nim padła ostatni podpora powstania w krakowskiem, był bowiem najzdolniejszym jego dowódcą. 6/7 napadł na Janów gdzie zadał wielką klęskę Rosjanom.