Józef Karol Miniewski

Brat Władysława - sędziego pokoju. Ur 30.04.1841 w Wilczogórze. Ten absolwent Mikołajewskiej Szkoły Inżynierii w Petersburgu (1858-1860) i słuchacz tamtejszej Mikołajewskiej Akademii Inżynierii Wojskowej (1860), był zawodowym wojskowym. Służbę wojskową rozpoczął w 4 batalionie saperów w Perejasławiu, należąc już wówczas do koła spiskowego oficerów polskich w wojsku rosyjskim. Po zwolnieniu z armii (1861) osiadł w województwie rawskim i tam wziął udział w Powstaniu Styczniowym 1863 roku, uczestnicząc m.in. w dniu 25 stycznia 1863 roku w uderzeniu na Grójec i w potyczce pod Białobrzegami. Był oficerem w oddziale Śmiechowskiego, Jeziorańskiego a następnie Mariana Langiewicza. Uczestniczył w bitwach pod Przedborzem, Lubochami, Studzianną i Radkowem.

Jako pułkownik (został nim już w wieku 22 lat!) był dowódcą Korpusu Mazowieckiego. Jemu też była podporządkowana Legia Zagraniczna pułkownika Francesco Nullo i wówczas to w kampanii pod Olkuszem (3-5.05.1863) przybrał stopień generała. Później go już nie używał. Po upadku powstania wyemigrował m.in. do Francji. Egiptu i Algerii, uczestnicząc m.in. przy pracach projektowych nad Kanałem Sueskim. Po powrocie do kraju osiadł w Galicji