Aleksander Feduszyński

stolarz z Tarnopola, w r. 1849 brał czynny udział w wyprawie węgierskiej, w której ranny w nogę, po ukończonej kampanii wyemigrował do Turcyi i tam oddał się prący swojego zawodu, powrócił za amnestyą, i ożenił się. W 1863 roku, na odgłos powstania, porzucił żonę i dzieci, zaciągnąwszy się w szeregi powstańcze, walczył i brał udział w bardzo wielu potyczkach. Razu jednego stojąc na pikiecie, napadnięty przez nieprzyjacielski rekonesans, broniąc się mężnie, nie dał się wziąść do niewoli, położywszy trupem oficera. W bitwie pod Kobylanką ciężko ranny w głowę, nogę i obiedwie ręce, w skutek tego amputowano mu wszystkie palce u prawej ręki w szpitalu Cieszanowskim. Wyszedłszy ze szpitala już jako kaleka, prowadził nędzne życie, utrzymując siebie, żonę i dzieci, ze sprzedaży obrazków po jarmarkach. Umarł w Brzeżanach, w Tarnopolskiem, W Grudniu 1866 r.