Edward Kaczorowski

uczeń Instytutu technicznego w Krakowie. Skończywszy szkolę techniczną, poświęcił się hutnictwu. W tym zawodzie miał styczność z ludem i rzemieślnikami z podwładnymi i przełożonymi. Nie zaniedbując obowiązków, znalazł aż nadto czasu, aby między ludem i pracownikami obudzać uczucie godności człowieczej, uczucie miłości Ojczyzny, znalazł aż nadto czasu, aby im o dawnych i nowszych dziejach Polski wiadomości udzielał i serca rozgrzewał, a tera tak ich przywiązał do siebie, że królem polskim przez nich bywał nazywany. Gdy go doszła wiadomość o walce za kraj, nie zdążył pod Miechów, ale stanął do szeregu, kiedy Dyktator w Goszczy się znajdował. Odbył bitwę pod Grochowiskami, służąc przy żuawach, tu w końcu zaciętego boju w 26ciu ludzi, rzucili się na bagnety przeciw 50ciu strzelcom Inflantskim, co zwysięstwera uwieńczone zostało. Po nieszczęśliwych losach Grochowisk, należał do wyprawy, która pod Igołomią niepomyślny miała koniec. Następnie wstąpił do oddziału Krukowieckiego. Na dniu 15 Sierpnia, w dworze Glanowskim należąc do owych lOciu w gorejącym domu upornie walczących, padł ugodzony kulą w piersi.