Koerner

lat 25 urzędnik w komunikacyi lądowej i wodnej w Warszawie, czynny członek organizacyi narodowej. Gdy Jeziorański i Godlewski (byli członkowie komitetów centralnych), opuszczali Warszawę, udając się w celu objęcia dowództwa nad tworzącemi się oddziałami, Koerner pospieszył z niemi, z organizował oddział i natychmiast z Godlewskim wyruszył pod Rawę gdzie pomimo gęstych strzałów nieprzyjacielskich dotarł do koszar i takowe podpalił. Męztwo Koernera w tym ataku okazane posunęło go na stopień kapitana. Bitwa pod Małogoszczą była dla niego ostatnią. W sukmanie chłopskiej , ze zwykłą zimną krwią, szybkim i energicznem krokiem, na czele 120tu kosynierów biegnie pół mili środkiem lasu, uderza na rotę piechoty, i zmusza ją do bezładnej ucieczki. Major dowodzący rotą w obronie swojej, strzałem z rewolweru, zgruchotał Koernerowi rękę. Koerner jednym zamachem kosy drugą ręką rozćwiertował majora, lecz sam padł.