Roman Kułakowski

urodził się w Warszawie, czynny we wszystkich manifestacyach jakie były początkiem wielkiego i krwawego dramatu, jako członek ówczesnej organizacyi aresztowany w r. 1861 a po kilkomiesięcznóm więzieniu w Cytadeli skazany został na Sybir, doszedłszy do Ufy, dostał tam pozwolenie powrotu do kraju, a w końcu 1862 już się znajdował na łonie rodziny* W pierwszych dniach powstania pospieszył z bronią przez siebie nabytą pod rozkazy Jen. Jeziorańskiego. Brał czynny udział w bitwie pod Rawą, następnie jako adjutant Jen. Smiechowskiego bił się pod Pieskową Skałą, tam nieprzyjaciel przeważnemi siłami napadł garstkę walczących, pomimo gradu kul ś. p. Roman dotarł na górę zamkową z rozkazem swego Jenerała skłaniając oblężonych do odwrotu czem ocalił przeszło 100 ludzi od nieochybnej śmierci. Po wielu bitwach w jakich brał udział i pomimo narażenia siebie samego, idąc naprzód na nieprzy - jaciela nigdy nie był rannym, nareszcie 25 Grudnia 1863 roku służąc pod rozkazami, zdaje się, jen. Kruka w bitwie pod Kockiem zginął jako waleczny i odważny młodzieniec.