Józef Lenczewski

urodził się w 1837 r. w Grodzieńskiem we wsi Leńcach. Po ukończeniu Gimn. w Białymstoku, wszedł do Szkoły Głównej na Wydział medyczny w Warszawie, brał czynny udział od początku manifestacyj, w skutek czego został aresztowany i do Cytadeli odstawiony, po 6 tygodniach odwieziony do Grodna 1862, zostawał tam dziesięć miesięcy w więzieniu, wypuszczono go z warunkiem że mu niewolno było powracać do Warszawy. Czynny w miejscowej przedpowstańczej organizacyi wielce był użytecznym, gdy zbrojne powstanie w Grodzieńskiem się rozpoczęło', zebrał kilkudziesięciu dzielnej młodzieży i pospieszył pod dowództwo Duchińskiego, po rozbiciu którego służył w oddziale Ejtminowicza i Wróblewskiego biorąc udział we wszystkich potyczkach. Za odznaczenie się mianowany kapitanem, w początkach 1864 r. przybył na krótki czas do Galicyi, gdzie został uwięziony i internowany w jednej z twierdz w Czechach, w końcu 1864 r. zdołał się wydobyć z więzienia i przybył do Paryża, gdzie oddał się nauce stolarstwa. Słabe siły nie pozwoliły mu dłużej w tak ciężkiej pracy zostawać i po kilku miesiącach, próbował uczyć się zecerstwa w jednej z drukarń w Paryżu, lecz i tu długo nie pozostał, gdyż siły zupełnie go opuściły. Znalazłszy przytułek u sióstr miłosiernych pod Paryżem w Juvisy, po 2 tygod. zakończył życie męczeńskiego tułactwa 29 Października 1866 r. Pochowany na miejscowym cmentarzu. (Obszerniej podają Roczn. Towarz. liter, histor. w Paryżu).