Józef Machczyński

urodzony na Wołyniu 1825 roku, syn obywatela rozległych włości. W 18 roku życia zmuszony służyć w wojsku rossyjskiem, odbył kampanią Węgierską i Turecką, dosłużywszy się stopnia rotmistrza ułanów, podał się do dymisyi, W 32 roku życia swego ożenił się z Józefą Regulską lecz nie długo używał szczęścia domowego, bo gdy powstanie wybuchło czuł się być obowiązkami Polaka powołany do walki za sprawę ojczyzny i w r. 1863 stanął w szeregach powstańczych, darowawszy wpierw grunta włościanom swej wioski. Brał czynny udział w wielu potyczkach, w ostatniej podobno bił się pod Salichą i za odznaczenie się posunięty został na stopień majora. Po upadku powstania schronił się za granicę, i ciężką pracą zarabiał na kawałek chleba, stęskniony za krajem przybył do Galicy i 1865 r. w Grudniu, gdzie przyjmował różne obowiązki, które mu zapewniały utrzymanie. Już od początku 1867 r. zwolna zapadał na wodną puchlinę, ona go też w Sierpniu rzuciła o łoże, z którego się już nigdy nie podniósł. Umieszczony w Szpitalu we Lwowie, zostawał pod troskliwą i szczególną opieką Sióstr miłosierdzia. W dniu 7 Października t. r. oddał ducha Bogu. Pochowany na cmentarzu miejscowym. (Obszerniej podaje Gaz. Narodowa m. Pażdziern. r. 1867.)