Stanisław Radomski

rodem z W. Ks. Poznańskiego, dwudziestokilkoletni młodzieniec, w kampanii Włoskiej służył pod Garibaldim, gdzie za odwagę i męztwo otrzymał stopień oficerski oraz medal pamiątkowy, wraz z listem pochwalnym od Garibaldego. W ostatniem powstaniu służył w oddziale pułkownika Kurowskiego. W bitwie 17 Lutego 1863 r. pod Miechowem ciężko ranny, widząc pastwiących się moskali nad rannymi, których dobijali, nie chcąc się podobnego losu doczekać, sam sobie życie odebrał wystrzałem.