Włodzimierz Struski

wieku lat 29, jeometra z Radomskiego, czynny i zasłużony członek organizacyi przedpowstańczej, po wybuchu powstania wstąpił jako szeregowiec, podług innych jako oficer do oddziału Czachowskiego. Poległ w zaciętej a pomyślnej dla oręża polskiego bitwie pomiędzy Rzeczniowem a Chmielowem, (niedaleko Jawora), w powiecie Opatowskim, ugodzony kulą w chwili kiedy unosił z placu poległego przyjaciela dnia 6 Maja 1863 r. Poprzednio brał udział w kilku bitwach, odznaczając się wszędzie poświęceniem i męztwem. Jako fakt, który aczkolwiek drobny, może przecież posłużyć za pewną miarę jego charakteru przytaczają o nim to, iż lubo był namiętnym palaczem tytoniu, po zaciągnięciu się w szeregi, postanowił sobie tak długo nie palić, dopóki własną ręką nie zabije przynajmniej jednego nieprzyjaciela, ślubu tego dotrzymywał przez parę tygodni, dopóki w bitwie pod Stefankowem nie uczynił zadosyć, położonemu sobie warunkowi., Pochowany w Grabówce. (Czas Nr. 114 i Głos Nr. 22).