Teodor Walichnowski

z Warszawy, z pierwszą chwilą powstania wstąpił w jego szeregi, służył kolejno w oddziałach Jankowskiego, Kononowicza, Czachowskiego, Jeziorańskiego i Cieszkowskiego, w tym czasie trzy razy ranny i trzykrotnie brany w niewolę, skąd zawsze wydostać się potrafił) ostatnim razem wzięty w niewolę przez Czengierego, który uszanował w jeńcu poświęcenie i męztwo, został uwolniony, pod warunkiem, że już przeciwko niemu więcej walczyć nie będzie, poległ w bitwie pod Ignacewem dnia 8 Maja 1863 r. jako szeregowiec.