Orłowski

kapitan wojsk rosyjskich przeszedłszy do wojsk narodowych, został szefem sztabu naczelnika wojennego powiatu Łęczyckiego w województwie Mazowieckiem. Następnie jako oficer pełen zdolności wojskowych mianowany został naczelnikiem wojennym powiatu Gostyńskiego. W przejeździe z powiatu Gostyńskiego do Łęczyckiego, napadnięty niespodzianie przez kozaków w Śleszynie lub pod wsią Bydzewem, nie widząc dla siebie ocalenia postanowił drogo sprzedać swoje życie, stawiając mężny opór moskalom. Trzech położył trupem i dwóch ranił, sam nareszcie ulegając przemocy, zabity został dnia 28 Września 1863 r. Śmierć jego wielką była stratą dla województwa Mazowieckiego, bo to był dzielny żołnierz i oficer znakomity, prawdziwy partyzant. (Chwila Nr. 9 w nekrologu podpje Orłowskiego jako Władysława Stefana, jnne źródła podają jako Ignacego, i że wystrzałem z rewolweru sam sobie życie odebrał, nie chcąc się dostać do niewoli. Dziennik powszechny Nr. 220 zamieszczając raport o tej potyczce, donosi, że miała miejsce 25 t. m. koło Byszewa na południe od Strykowa, nie podając żadnych bliższych szczegółów)