Antonina Konarzewska

Córka Antoniego, zarządcy maj. Gójsk. Ostatnia kobieta na polu walki. W oddziale ks. Brzóski. Jej ojciec został przez pomyłkę powieszony przez powstańców za niedostarczenie żywności (właściciel Michał Majewski zwalił winę na zarządcę). Antonina chciał zrehabilitować imię ojca. W oddziale Walerego Wróblewskiego woziła korespondencję. Po klęsce pod Tyśmienicą w oddziale Sulińskiego mieszkając w Podlodowie gdzie był skład amunicji i produkcja odzieży. Przez zimę była łączniczką. W maju władze aresztowały Sulińskiego i Konarzewska błąkała się po wsiach. Wreszcie udało jej się dostać do oddziału ks. Brzóski stacjonującego w lasach Jackich. Trzy miesiące po aresztowaniu Traugutta została wysłana do Warszawy, jednak Rząd nie działał. O rozbiciu oddziału dowiedziała się w drodze powrotnej w Kałuszynie więc spędziła 4 tygodnie w Starym Dworze. Oddział jednak nie został rozbity a wieść głosiła że kurierka uciekła z pieniędzmi. Domyśliła się że to chodzi o nią. więc wróciła i wyjaśniła wszystko. Drugi raz wysłano ją do Warszawy a potem trzeci. Na wiosnę 1865 spotkała brata Franciszka. Wydana w drodze powrotnej przez Skopańskiego na torturach. Aresztowana. Znęcano się nad nią okrutnie. Wskazał miejsce w którym miało już Brzóski nie być. Niestety żandarmi zdołali go pochwycić. Skazana na śmierć. Wyrok został złagodzony na stałe zesłanie na Syberię.