Aleksander Małecki

(Czajka Aleksanderj, ur. na Podolu r. 1842, uczeń szkoły wojen, inżyn. w Petersburgu. Wyjechał do powstania z 7-miu kolegami, z tych 5-ciu złapano w drodze. Trzej pozostali dostali się na przeznaczone miejsca a to Ibiański na Litwę, Snarski i Małecki do Inflant, gdzie służył pod dowódz. hr. Leona Platera. Po nieudanem powstaniu w Inflantach dostał się Zmudź, gdzie wspólnie z Sawą (Czerwińskim) zbierali rozbitki różnych oddz., z których uformowali oddział piechoty i konnicy i urządzili kilka zasadzek z powodzeniem. Główną z nich była pod Uszpolami, gdzie zdobyli ubrania, mianowicie kożuszki i broń, którą też uzbroił Sawa swoją piechotę. Następnie rozdzielili się, utrzymując jednak kontakt dla wspólnych wycieczek. Małecki walczył pod Oniksztami, Dusiatami, Kiejdanami i Wiłkomierzem i tutaj przy rozbiciu oddziału był ranny w styczniu 1864. Dostawszy się przez Anglię do Paryża, uczęszczał do konserwatoryum muzycznego, następnie w Monachium pracował u fotografa, w Galicji przy budowach kolei od r. 1869, następnie zaś od 1889 przy Radzie powiat.