Ignacy Krauss

(Żegota Krauss), ur. r. 1838 w Kołomyi, ukończony prawnik i kand. adwokacki, zaciągnął się w szeregi Langiewicza. W obozie pod Goszczą, został mianowany porucznikiem kosynierów, następnie jeneralnym audytorem wojsk dyktatorskich i otrzymał czarno-białą opaskę (szarfę) jako odznakę swego urzędu. Z polecenia wodza ułożył kodeks karny. Brał udział w bitwach pod Chrobrzą i Grochowiskami. Po upadku dyktatora, pracował w Krakowie w organiz., poczem wyruszył po raz drugi z oddz. Wierzbickiego i walczył pod Polichna. Ranny od kuli w łopatkę i przebity na wylot bagnetem, leczył się w Wysokiem, koło Krasnego stawu. Po powrocie do Galicji piastował posadę notaryusza w Sokalu, następnie w Kołomyi, gdzie umarł r. 1895.